Ontroerende kruisiging in Matthäus Passion Bachkoor

Gehoord: Koning Willem Alexanderzaal, Orpheus, Apeldoorn, 18 maart 2016

Matthäus Passion (J.S. Bach, BWV 244) door Bachkoor Apeldoorn o.l.v. Joop Schets, m.m.v. Het Gelders Orkest, Sacramentskoor Breda, Dirk Luijmes en Andries Stam (orgel), Ralph Rousseau Meulenbroeks (viola da gamba). Solisten: Hans Christian Hinz (bas, Christus), Peter Vos (tenor, evangelist), Heleen Koele (sopraan), Dave ten Kate (countertenor), Leon van Liere (tenor), Marc Pantus (bas).

Bachkoor Apeldoorn heeft hoorbaar geprofiteerd van de intensieve studietijd die vooraf is gegaan aan het uitvoeren van Bachs Hohe Messe in 2015. In deze vertolking van de Matthäus Passion was elk spoor van routine (een gevaar dat altijd op de loer lig als een werk elk jaar weer op het programma staat) uitgebannen. Het koor (ook deze keer weer opgedeeld in een ‘oratoriumkoorformaat’ Koor 1 en een ‘kamerkoorformaat’ Koor 2) zong strak, geconcentreerd, helder en bevlogen – mag ik zeggen: beter dan ooit?
In samenhang met een weer magistrale Hans Christian Hinz in de Christuspartij en de verrassend expressieve nieuwkomer Peter Vos als de evangelist leverde dat (onder meer) een zeldzaam meeslepende en ontroerende kruisigingsscène op, waarin angst, verstilling en smart voelbaar waren.
Dirigent Joop Schets legt elk jaar weer hier of daar een ander accent. Deze keer wel heel duidelijk en effectief: het prachtige pianissimo van koor en orkest in het tweede couplet van het koraal ‘O Haupt voll Blut und Wunden’, het ingehouden tempo van het turbakoor ‘Gegrüszet’. Goede keus, mooi gedaan.
Ook de solisten leverden waardevolle bijdragen. Te noemen vallen Heleen Koele met ‘Aus Liebe will mein Heiland sterben’, Dave ten Kate met ‘Erbarme dich’, en vooral deze twee samen in ‘So ist mein Jesus nun gefangen’. Leon van Liere was indrukwekkend in ‘Mein Jesus schweigt’, Marc Pantus in ‘Am Abend’. Het ‘grote’ Koor 1 niets ten nadele, maar het ‘kleine’ Koor 2 stal wel een beetje de show met zijn subtiele bijdragen aan ‘O Schmerz’ en ‘ Ich will bei meinem Jesu wachen’ in deel 1, en ‘ Ach, nun ist mein Jesus hin’ in deel 2.
Heel mooi waren de seconden na het versterven van het slotakkoord, toen Schets lang de spanning vast wist te houden, en de volle zaal zowaar zonder gekuch en gehoest een absolute stilte bereikte.

René de Cocq (muziekjournalist, medewerker van de tijdschriften Luister en Vocaal)